Thursday, October 31, 2013

Dizzy Gillespie + Hans Koller New Jazz Stars: 1953

NDR recollects its historical jazz radio archives
1953 Dizzy Gillespie Quintet - Hans Koller New Jazz Stars double concert
Hans Koert

Let’s not beat about the bush – let’s call a spade a spade ……. The sales figures for cd’s have decreased dramatically, like the proportional rise in the ageing population of jazz fans …..  Jazz music is no longer part of the daily shot of music, offered by commercial radio stations, we hear unintentionally …..   Most lp’s, recorded during the 1950s, have been re-issued and record companies and radio station are searching for new, obscure recordings more then 50 years old. In Holland the Dutch Jazz Archive releases its Jazz at the Concertgebouwa series of historical concerts; the popular Dutch Sesjun Radio Shows, released during the 1970s and 1980s are available again in the Out of the Blue Twofers and North Sea Jazz recently started its series of Legendary concerts ….. In
Germany the NDR started a promising series of radio programs in its series NDR 60 Years Jazz Editon.   


Moosicus Records N-1301 (photo courtesy: Moosicus Records)

I was so lucky to hear its first three albums, that were released: nr. 01: Dizzy Gillespie Quintet / Hans Koller New Jazz Stars ( 1953) – nr. 02: Dave Brubeck Quartet (1958) and  nr. 03: Stéphane Grappelli Ensemble (1957). Later this year releases of radio programs by the Modern Jazz Quartet and the Oscar Peterson have been scheduled.
(photo courtesy: Hans Koert)

Its first album, Dizzy Gillespie Quintet / Hans Koller New Jazz Stars marks the start of the legendary jazz NDR programs - Although it wasn’t in fact its very first broadcast, it is the first program which has survived on tape …  a double concert, which started with the US trumpet player Dizzy Gillespie. In the  spring of 1953 Dizzy set off to Europe once more, Alyn Shipton tells in Groovin’ High – The Life of Dizzy Gillespie,  …. hoping to build on his success the previous year …  In the spring 1952 he had successfully visited Europe and performed in Italy (Teatro Nuovo (Milan) - Holland ( at the Kurhaus (Scheveningen) and Concertgebouw (Amsterdam) and in Paris ( at the Theatre de Champs-
Elysée and the Scola Cantorum.  

photo courtesy
Hans Koert
In February 1953 Dizzy performed at the Salle Pleyel, a historical concert which was recorded for Vogue. The audience liked it, but …. few jazz writers found much good to say about the concert (Alyn Shipton). And Max Harrison even stated …..  and I realized how undistinguished the sidemen were …. It is
incontrovertible evidence of just how bad this band actually was. Most crititcs had problems with, what was labeled as, the crowd-pleasing – Dizzy, like
Satchmo, loved to play with the audience – joked and made the audience laugh and crazy …..  European critics didn’t understood that …. In Hamburg, where Dizzy performed in Studio 10, was no audience at all and, although he wear a silly decorative Tyrolean hat  … like the popular singing comedian and ex-GI Billy Mo ( liner notes by Michael Laages), the audience at the radio speaker didn't know …..


 (photo courtesy Hans Koert)

More interesting was the second part of the concert, featuring the Hans Koller New Jazz Stars. This group was … probably the most important modern quintet in the German-speaking world … Hans Koller, an Austrian tenor saxophone player, debuted on record in 1947 with Peter Kreuder Und Sein Wiener Filmorchester. Hans Koller real debut was on an early 1942 acetate with the Jeff Palme Group) and had moved to Germany in 1950, where he founded his
New Jazz Stars wich included a young Albert Mangelsdorff at trombone and the great Jutta Hipp, the legendary piano player, who regarded as the greatest piano talent of her time.

photo courtesy:
Hans Koert
She hasn’t  been recorded very frequently between her debut at the 1952 Hans Koller Quartet recording session and her final 1956 Blue Note Jutta Hipp with Zoot Sims album, so it is great to have this unique March 1953 recording session available …. After she moved to the US and recorded three albums for Blue Note, she lost her businesss advisor (Leonard Feather) and that was, in a combination of stage fright and alcohol abuse, the end of her career.  She would never play the piano in public after 1958. (source: Bob Blumenthal)

A great start of a promising series of albums, released by the NDR-archives in its series NDR 60 Years Jazz Edition.

MY WEBLINKS: NDR 60 Years Jazz Edition

Hans Koert
keepswinging@live.nl
Follow the Keep (it) Swinging blog at Facebook ( keep it swinging group) or Twitter ( #keepitswinging) and ask its free monthly newsletter.

Recently the first albums in the NDR 60 Years Jazz Edition have been released by Moosicus. The NDR started its live radio jazz programs in 1952, edited by Hans Gertberg and its first surviving tape featured a double concert by the US bebop icon at the trumpet Dizzy Gillespie and the German New Jazz Stars, directed by Hans Koller, featuring Albert Mangelsdorff and Jutta Hipp.  A great series of albums to watch out for ......


 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Monday, October 28, 2013

Gus Deloof and his Music op een naoorlogse Victoryplaat

Spelen zoals Gus Deloof: In de vooroorlogse jaren een gekende uitdrukking in Belgische jazzmiddens ( Uitspraak: Jack de Graef)
Een praatje bij een (78-toeren) plaatje .... 
Hans Koert

Ik redde haar uit de goot en nam haar mee naar huis – een dakloze, een wees, op zoek naar een thuis ..... naar een slaapplaats in een kartonnen doos op zolder - Ze had zich op de rommelmarkt verstopt in een bananendoos vol lp's - Alle Dertien Goed; een ordinaire naoorlogse schellak 78-toeren grammofoonplaat, op het punt weggegooid te worden, een plaat, die vragen opriep. Het label Victory kwam me niet bekend voor, maar de naam van het orkest en de zanger die op het label genoemd werden wel: Gus Deloof and his Music met  ...... Vocal by Lammy van den Hout; een Belgisch orkest en een Brabantse zanger .....  

TO EACH HIS OWN 5062/2 GUS DELOOF and his Music - (Vocal by Lammy Van den Hout) Victory 9092 (met: Gus Deloof (tp) - Raoul Faisant (ts) - Toots Thielemans (g) - José Fonteyn (p) - Bill Raymond (b) - Christian Serluppens (dm) (Collectie Hans Koert) 

Op de plaat, die het label Victory draagt, twee nummers namelijk My Melody, een compositie van de bandleider en To Each His Own, een nummer uit de gelijknamige Paramountfilm met Olivia de Havilland in de hoofdrol, die in ons land uitgekomen was als Het moederhart spreekt – een titel die nu geen volle zalen meer zou trekken, vermoed ik en die nogal wat stof deed opwaaien in de VS omdat er gesproken werd over abortus.
De plaat is uitgebracht in de zomer van 1946 op het Belgische Victorylabel, dat opgericht werd door Jacques Klüger en Felix Faecq in de zomer van 1944.

Gus Deloof and his Music (1946) (zangeres Dorothy Carless is niet op de plaat te horen) (bron: Jazz in Little Belgium - De collectie Robert Pernet)

Ze startten een muziekuitgeverij aan de Rue de la Madeleine in Brussel en op hun Victorylabel verschenen opnamen van o.a. Ray Ventura en Henry Salvador.  De eerste Victoryplaat waar Gus op de horen was, dateert van begin december 1944 en zijn band kreeg op het label de toevoeging …. Gus Deloof and his Music from the “Victory Club” Brussels, de club waar hij in die dagen speelde. Brussel was in die dagen, op muziekgebied, the place to be, mede doordat de stad veel Amerikaanse militairen huisvestte, de zgn. G.I.'s die hier uitgingen en hun dollars lieten rollen. Eén van de bekendste clubs uit die tijd, was Le Boeuf sur le Toit bij de Namense Poort, waar o.a. Jean Omer en Jean Robert optraden.


De plaat, die op mijn grammofoon ligt, werd, volgens Robert Pernet, opgenomen tijdens een plaatopname in Brussel na mei 1947, waarbij vier nummers werden vastgelegd:  My Melody - To Each His Own – Lucky Be Bop (een titel die verwijst naar de nieuwe muziek?) en Tea For Two. Gus Deloof had in de jaren ervoor al zijn sporen in de muziek verdiend …, al werd het feit dat hij tijdens de oorlog doorgespeeld had, hem niet in dank afgenomen. 
Gus Deloof
in het orkest van
Ray Ventura (1937)
Geboren in Brussel in 1909 ( hij was dus toen de plaatopname gemaakt werd, 37 jaar) kan Gus Deloof gerekend worden tot de jazzpioniers van België. Zijn eerste opnamen dateren uit 1930 met het Duitse orkest van Bernard Ette en in 1931 maakte hij al opnamen onder eigen naam in een band waar o.a. Jean Omer en Jean Robert speelde. In de jaren dertig speelde hij o.a. bij Philippe Brun, Ray Ventura en Fud Candrix, maar ook bij The Hot Club de France. Hij werd gewaardeerd door zijn trompetspel, met name op gestopte trompet ………… In het boek "De Swingperiode (1935 - 1947) omschrijft Jack De Graef het als volgt:  Gus Deloof, wiens "virtuositeit en zeldzame sonoriteit, vooral opgestopte trompet, leidde tot een gekende uitdrukking in Belgische jazzmiddens "Spelen als Gus Deloof".

Lammy van den Hout

Het nummer op de B-kant, To Each His Own is de minst interessante van de twee. Een ietwat zoetsappige melodie, die ik kende van een uitvoering van The Inkspots  en de zang van Lammy van den Hout, oorspronkelijk uit Tilburg, kan daar weinig aan veranderen.  Tijdens de oorlog had hij gezongen bij het orkest van Gene Dersin en ten tijde van deze Gus Deloof opnamen werd hij o.a. vastgelegd op het Rhythmelabel met het orkest van Ernst van’t Hoff en op één Decca plaatje met The Rambers. Dankzij de vrede was er weer werk genoeg ......

MY MELODY 5061/2 GUS DELOOF and his Music - (Vocal by Lammy Van den Hout) Victory 9092 (met: Gus Deloof (tp) - Raoul Faisant (ts) - Toots Thielemans (g) - José Fonteyn (p) - Bill Raymond (b) - Christian Serluppens (dm) (Collectuie Hans Koert)

Het nummer op de A kant, My Melody, is deels een eigen compositie van Gus en klinkt me heel water beter in de oren.  Het opent met een intro op piano ( Jose Fonteyn, die ook onder zijn Franse naam bekend is als schrijver van filmmuziek: Jossé Fontaine) en gitaar en die maten worden gespeeld door een nog jonge, 24-jarige Jean Toots Thielemans. Toots kreeg belangstelling voor jazz toen hij nog op de Brusselse Universiteit zat en kocht op zijn zeventiende een mondharmonica, maar bekwaamde zich ook op de gitaar.

Jean "Toots" Thielemans (hier op mondharmonica) 

Hij wordt na de oorlog beroeps en speelt in bands als die van Robert De Kers, met wie hij in februari 1946 zijn eerste opnamen maakt voor een filmcartoon Modern Mood.  Met het orkest van Rudy van Eycken ( = Rud Wharton and his Band)  neemt hij een aantal medleys op die uitkomen op het Omegalabel.   Velen zullen de stormachtige carrière van Toots kennen, die, na in Europa gespeeld te hebben met de grootten uit de Amerikaanse Jazz als Benny Goodman, Charlie Parker, Roy Eldridge,  Max Roach, Zoot Sims en George Shearing emigreert de sympathieke Belg midden jaren vijftig naar Amerika, om daar een indrukwekkende carrière op te bouwen ……. En nog steeds speelt Toots, in de negentig,  op podia overal ter wereld, al doet hij het nu (terecht) wat rustiger aan.
  • Een praatje bij een plaatje .....Wat één zo'n 67-jaar oude schellakplaat op kan rakelen ........................  Wie herinneringen heeft aan een specifieke jazzopname en die wil delen, denke maar eens aan Keep (it) Swinging blog - Wie weet wordt je bijdrage geplaatst.
Luister maar eens hoe Gus Deloof klonk, hier op gestopte trompet, in het nummer The Cossack Patrol, dat hij met his Music from the Victory Club Brussels een paar maanden eerder voor Victory opnam ( begin juli 1945) 


Met dank aan Martin van der Waals die dit mogelijk maakte en Erik Carrett voor zijn aanvullingen en suggesties.

Hans Koert
editor
keepswinging@live.nl
Volg de Keep (it) Swinging blog via Facebook ( group Keep it Swinging) of Twitter ( #keepitswinging) en / of vraag de gratis nieuwsbrief aan.

Een oude 78-toerenplaat uit die eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog: de naam van het label verwijst naar de periode van vrijheid die is aangebroken. Een plaatje met een verhaal .... :  Gus Deloof, trompettist, wiens "virtuositeit en zeldzame sonoriteit, vooral op gestopte trompet, leidde tot een gekende uitdrukking in Belgische jazzmiddens "Spelen als Gus Deloof". Een tijdsbeeld uit het naoorlogse Brussel ...... Keep (it) Swinging luisterde de plaat af en ontfutselde haar geheimen. .....  

 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Thursday, October 24, 2013

Don Stiernberg: Swing 220

Swing 220: Second to none 
Mandoline performances of swing standards
Jørgen Larsen
 
In American music tradition the mandolin generally is considered a 'folk' instrument designated for musicians excelling in country music and especially a branch of this comercially successfull genre usually labeled as 'bluegrass'. The bluegrass genre was established as a successfull acoustic stringband music by leading figures in the movement like mandolinist and singer Bill Monroe from the late 1940s and on. The bluegrass pioneers, like Bill Monroe and his Blue Grass Boys, obtained national attention at Nashville's Grand Old Opry and was soon a part of Nashville's popular country music industry that distributed records and live performance at Grand Old Opry through radio and TV broadcasts to large parts of the US.  


Jethro Burns
(source: paperbackswap.com)
Another leading mandolinist with roots in country music was Jethro Burns (1920-1989), who obtained fame as a radio-star in the Homer & Jethro comic duo-act and further developed and included a jazz approach to playing his instrument. According to info in the Wikipedia profile, "Burns was a highly-influential mandolin stylist, preferring clean single-note jazzy melodies and sophisticated chords over the dominant bluegrass stylings of Bill Monroe, and since he performed mostly in a country music setting, introduced many country mandolinists to sophisticated jazz harmonies and improvisational techniques, as well as standards from the songbooks of Duke Ellington, Django Reinhardt and Cole Porter". From a live-TV performance, here is a fragment of Jethro Burns playing a jazz-standard, "The Lady is a Tramp".



The other accompanying mandolinist in the video fragment above is Don Stiernberg, a Chicago based musician and a protegé of Jethro Burns. Don Stiernberg co-produced Burns' last recordings for the Acoustic Disc label and participated as a member of Burns quartet. Stiernberg developed his own playing style on mandolin learning from Burns, here's an example of a solo-act performance of the jazz classic "Night And Day".



You may find more info on Don Stiernberg's career at his official website  including discography and reviews.

Don Stiernberg ( source: donstiernberg.com)


In 2010 Stiernberg recorded the CD 'Swing 220' for the Blue Night Records label . He is accompanied by guitarist Jeff Jenkins and bassist Rusty Holloway in a trio setting that performs fourteen tracks of swing standards, execellently executed. The title of the CD includes the acronym '220', which is internet-slang for the phrase 'Second to none'.

Don Stiernberg: Swing 220 (Blue Night Records)

As mentioned, the CD repertoire are swing-standards like "Topsy", “Night and Day,” “All of Me,” “Pennies From Heaven,” “Lady Be Good,” “Stardust,” “Honeysuckle Rose,” “How High the Moon,” “Limehouse Blues,” a.o.

 The arrangements are by Stiernberg, who plays the lead melody on all tracks and they begin with a statement of the melody then the trio races off with solos for all. Stiernberg doubles on rhythm guitar in a handful of the tracks, but all guitar solos are played delightfully by Jeff Jenkins. The double bass solos by Rusty Holloway are delicate spots and his rhythm playing is solid as a rock. Stiernberg shines in elaborate and well excecuted solo improvisations of the melody keeping the standard of swing music as it should be performed. Here's the opening tune, "Topsy", from a live-performance by the trio.



The music on the Swing 220 CD is a fresh and alternative contribution to contemporary performance of swing jazz standards most often played by horns, the trio's skillful performance of the chosen repertoire underlines that an all-strings acoustic trio is able to blow fresh air into a classic jazz standard book of wellknown tunes, highly recommended. Enjoy another live-performance of the trio, the closing theme of the CD "After You've Gone".



The CD can be ordered at the Amazon website and CDBaby, to list some.
Get it, if you are a fan of great swing music and magnificent work by a string jazz trio!
---
Jo
keepswinging@live.nl
Follow the Keep (it) Swinging blog at Facebook ( Keep it Swinging) or Twitter ( #keepitswinging) and ask its free newsletter.


In American music tradition the mandolin generally is considered a 'folk' instrument designated for musicians excelling in country music and especially a branch of this commercially successfull genre usually labeled as 'bluegrass'. Dan Stiernberg, however, prooverd that the instrument is also suitable for he swing idiom and released with his trio a few years ago a great album with jazz standards, thatshould be recommended, entitled Swing 220.


 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Monday, October 21, 2013

Nils Wogram's Nostalgia Trio in Porgy en Bess

Thuiswedstrijd voor Arno Krijger
Gelouwerde Zwitserse trombonist pakt publiek Porgy en Bess in
Hans Koert

Wie op zondagmiddag 20 oktober 2013 gekozen had om “zich te laten verrassen”, zoals aangekondigd, had een goede keus gemaakt ………. Want wie bij de naam van de groep, Nostalgia, de hoop had, dat hij muziek uit lang vervlogen tijden voorgeschoteld zou krijgen, werd in die verwachting meteen voor het concert door Nils Wogram bijgesteld … It can ’t be bad looking back and find elements deep into the tradition of jazz that are valuable  ……. We will use that stuff from the past ….  That's why I called the band Nostalgia.


Arno Krijger en Nils Wogram (foto: Hans Koert)

Verrassend …. ook door de bezetting. Wie aan een “jazztrio” denkt, zal eerder een piano trio of een rietinstrument begeleid door bas en slagwerk voor de geest halen …  De samenstelling van het Nostalgia Trio is verrassend te noemen: Nils Wogram trombone en melodion – Dajan Terzic slagwerk en Arno Krijger hammond: Een vrij ongebruikelijke samenstelling om maar eens een understatement te gebruiken. Een reden juist voor sommigen om naar Porgy en Bess te komen en zich te laten verrassen ……….

Nils Wogram ( foto: Hans Koert)

Nils Wogram was reeds eerder met dit Nostalgia trio in Zeeland – anderhalfjaar geleden stonden ze op het International Jazzfestival van Middelburg ( 17 mei 2012), maar omdat ik ze toen gemist had, was dit de uitgelezen kans deze geweldige trombonist te kunnen horen spelen, ... eine der vielseitigste und technisch brillanteste europäische Posaunist seit Albert Mangelsdorff, volgens de in Duitsland wonende Japanse pianiste Aki Takase, waarmee Nils één van de  meest bijzondere cd’s uit mijn platenkast maakte:  Aki Takase plays Fats Waller.  Aki had hem voor haar freejazz sextet gevraagd, omdat ze Nils  gehoord had in der Gruppe Underkari, een groep, o.l.v. Sebastian Gramms, twintig jaar geleden opgericht,  waarin ….  satirischer Spass immer Gross geschrieben wurde. De band Underkari bestaat niet meer, vertelde Nils me, en is, na een aantal bijzondere albums, opgegeven ….. 

Nils Wogram (foto: Hans Koert)

Het concert in Porgy en Bess werd geopend met het nummer Country Rain, dat hij schreef op een druilerige dag in zijn oude huis in Zwitserland, afgelegen tussen de bossen, weiden met koeien en boeren …. In een dorpje waar niets gebeurd ……  Een schitterend stuk, waarin Nils meteen de toon zet, waarbij hij op zijn trombone en melodion (en gebruikmakend van zijn stem) de sfeer van zo’n verregende dag treffend wist te verklanken. Na het nummer  Now, volgde Thick Air, geïnspireerd door de filosofie van de grote tubaspeler, maar vooral leermeester voor vele koperblazers, Arnold Jacobs, die beweerde dat iedere blazer zich zou moeten laten leiden door  "song and wind". Frank Zappa, I don’t think you would recognize Zappa, inspireerde slagwerker Dejan Terzic  om het nummer Swing Em Home te schrijven waarmee de eerste set werd afgesloten.

Nils Wogram (foto: Hans Koert)

Geboren in november 1973 in Braunschweig (Duitsland), leerde Nils de trombone kennen in de harmonie van de plaatselijke brandweer en ging trombone studeren aan het plaatselijk conservatorium. Via ( jeugd) jazzorkesten en lessen van o.a. onze eigen Bart van Lier (die overigens net weer een schitterende cd gemaakt heeft met Rik van den Bergh: High Slide Low Blow), krijgt hij een beurs voor The New School in New York, waar hij les kreeg van de grootten op trombone: Steve Turre, Jimmy Knepper, Conrad Herwig en Slide Hampton. Hij debuteerde in 1993 op cd in de groep van sopraansaxofonist   Sonia Jacobsen om een jaar later zijn eerste eigen plaat uit te brengen, met o.a. Kenny Werner: New York Conversations; een eerste in een indrukwekkende serie albums. Tegenwoordig brengt hij zijn platen uit op een eigen label: NWOG-records

Dejan Terzic (foto: Hans Koert)


Dejan Terzic
(foto: Hans Koert)
Dejan Terzic, geboren in Banja Luca (nu in Servië), kwam als driejarige naar Duitsland. Hoewel begonnen op piano, greep hij als 12 jarige naar de drumsticks, die hij hanteerde in rock en funkgroepen, tot hij, via een plaat van Sting gegrepen werd door de jazz dankzij het spel van pianist Kenny Kirkland en Branford Marsalis.  Begin jaren negentig ging hij naar de VS en kwam terecht bij the Vermont Jazz Center, waar hij les kreeg en geïnspireerd werd door de Hongaarse gitarist Attilla Zoller

Dejan Terzic
(foto: Hans Koert)

Zijn eerst eigen plaat dateert van halverwege de jaren negentig toen hij met zijn eigen big band Dejan Terzic’s Sunday Night Orchestra een (deels live) plaat maakte in de Katharinenruine in Nurnberg. Tien jaar geleden kwam hij bij het Nils Wogram Trio spelen en dit leidde tot een jarenlange samenwerking. Een mooie plaat, waarop hij meespeelt, is die van de Duitse pianiste Anke Helfrich, met als speciale gast Roy Hargrove: Better Times Ahead.


Arno Krijger ( foto: Hans Koert)

Voor Arno Krijger was het een thuiswedstrijd.  Geboren en getogen in Terneuzen ( volgens sommigen .. in Porgy en Bess (!)), groeide hij op in een huis waar altijd jazz te horen was.  Vader Tony, uiteraard met de halve familie in de zaal aanwezig, gek van alles wat met Hammond te maken had, speelde gitaar in zijn eigen orkest of combo en al in de jaren negentig speelden vader en zoon samen op het Jazz Behind The Dikes festival in Hoek  (januari 1994) en werd Arno met zijn groep uitgenodigd op te treden tijdens het Scheldejazzfestival van juni 1995. 

Arno Krijger ( foto: Hans Koert)

Arno werd beïnvloed door de Hammondorganist Jimmy McGriff en wel in het bijzonder door diens liveopnamen in “The Club” in Newark ( NJ), opgenomen eind december 1965; een plaat die bij de Krijger’s altijd in de platenkast op de pak stond. Arno is één van de weinige hammondspelers, die de baspartij op de pedalen speelt met de linkervoet – iets wat voor Nils Wogram aanleiding was om Arno te vragen, toen hij om een hammondspeler verlegen zat.  
 
Niels Wogram (foto: Hans Koert)

In de tweede set werd weer uitgebreid geput uit de cd Sturm und Drang, uitgebracht op Nils eigen label, NWOG. De stad Deense hoofdstad Kopenhagen, met zijn geweldige jazzfestival ( Ik mocht mezelf in 2005 en aantal dagen onderdompelen in dit Copenhagen Jazzfestival, met concerten van de geweldige Deense gitarist Jacob Fischer; de nu onverleden Zweedse bandleider Putte Wickman en altsaxofoniste Christina von Bülow en, hoogtepunt, een ontmoeting met de hoogbejaarde Deense violist, zanger en enterainer Svend Asmussen (Hans Koert) ) inspireerde hem tot het schrijven van het nummer Copenhagen.

Nils Wogram (foto: Hans Koert)

Het nummer Fundamentals, zo ik een favoriet zou moeten aangeven, maakte de meeste indruk – Nils schreef het voor de 70ste verjaardag van zijn moeder en het werd met zijn band Root 70 gespeeld in 2009 tijdens het zgn. Slide Factory European Trombone Festival in De Doelen in Rotterdam.  Het optreden in Porgy en Bess werd afgesloten met het nummer Friday the 13th.  Bij de toegift, als een 78-toeren puzzle record uit de jaren dertig, waarbij de luisteraar het nummer op de 78-toerenplaat moest herkennen, Body and Soul, ging de belofte dat diegene die de titel raadde met een (gratis) cd naar huis ging, de mist in, omdat Nils het Porgy en Bess publiek onderschat had ….. Arno had beter moeten weten …… en hem te voren moeten waarschuwen …..  

Nils Wogram's Nostalgia Trio: v.l.n.r.: Arno Krijger - Nils Wogram en Dejan Terzic (foto: Hans Koert)

Een mooi concert, waarbij Nils Wogram en zijn mannen het publiek verrasten, zoals aangekondigd ...... drie muzikanten op Europees niveau!

Hans Koert
editor Keep (it) Swinging blog
keepswinging@live.nl
Volg de Keep (it) Swinging blog op Facebook (group Keep it Swinging) of Twitter (#keepitswinging) en vraag de gratis nieuwsbrief.

 Nils Wogram, gelouwerd Zwitsers trombonist, kwam, zag en overwon op zondagmiddag 20 oktober 2013 in Porgy en Bess (Terneuzen) met zijn Nostalgia Trio ( met ex-Terneuzenaar Arno Krijger en de Duitse slagwerker Dejan Terzic het "verwende" Porgy en Bess publiek. Weer zo'n geweldig Porgy en Bess jazzmiddag, die je niet had mogen missen: Jazz op hoog Europees niveau.

 
 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Sunday, October 20, 2013

The Crooks op jubileum Doctor Jazz

Crooks opent concertmiddag van het jubilerend Doctor Jazz Magazine
Doctor Jazz eert Herman Openneer voor zijn jarenlange inzet als redacteur 
Hans Koert

Het lijkt wel of het altijd mooi weer is als het “Wageningen” is, zeggen we vaak tegen elkaar en dat bleek zaterdag 19 oktober 2013 zich weer helemaal te bewijzen ……. Of is het zo omdat de sfeer van de halfjaarlijkse Doctor Jazz Dagen altijd zo zonnig is? Wie zal’t zeggen – Feit is dat rond negen uur ( ’s ochtends) er al moeilijk een plekje te vinden was op het uitgebreide parkeerterrein van het Hof van Wageningen.

The Crooks ( v.l.n.r.: Tom Stuip, Frenk van Meeteren, Rens van der Zalm en Evert Willemstein) (foto: Hans Koert)

De 98-ste Doctor Jazz Dag alweer, de tweede dag van het jubileumjaar 2013, waarin het vijftigjarig Doctor Jazz Magazine breed uitpakte: Een druk bezochte platenmarkt, een uitgebreid concertprogramma met optredens van, zoals aangekondigd, The "Original" Crooks, de Limehouse  Jazzband met de Amerikaanse trompettist Randy Sandke en het Dreamland Orchestra  en veel, heel veel ontmoetingen, want het is en blijft natuurlijk, ondanks de naamsverandering, de reünie …..

Herman Openneer, oud-hoofdredacteur en meer .... en Ate van Delden, voorzitter (foto: Hans Koert)

Tijdens het eerste optreden van The Crooks zette voorzitter Ate van Delden, Herman Openneer, oud-hoofdredacteur van het jarige tijdschrift in het zonnetje.
Herman Openneer
(foto: Hans Koert)
Herman Openneer kwam vanaf 1967 in de redactie van Doctor Jazz en was, ongetwijfeld, de bekendste wasbordspeler van Nederland, dankzij de Bixieland Stompers, waarmee hij voor het eerst in 1960 in vinyl geperst werd; Charley’s Novelty Orchestra The Crwths;  de Minerva Jazzband en uiteraard de Animal Crackers, jeugdsentiment voor vele aanwezigen,  de “beroemdste” oude stijl jazz band uit de jaren tachtig, van wie de lp Animal Crackers (de band zonder stekkers), meer dan 10.000 maal over de toonbank ging. Uiteraard werd Victoria Varekamp, zijn steun en toeverlaat (Ze rijdt me overal naar toe, vatte Herman hun relatie samen), waarmee hij jaren lief en leed deelde, werd in de huldiging betrokken.  
Frenk van Meeteren ( foto: Hans Koert)


The Crooks, "dieven", volgens gastvrouw Tonny van Deijl (Crook betekent in het Amerikaanse slang “schelm” - iemand die niet eerlijk is), beten de spits af: 

Frenk van Meeteren
(foto: Hans Koert)

Oorspronkelijk een kwintet, dat door ziekte van accordeonist Peer van der Burgh in Wageningen tot een kwartet was verworden met Frenk van Meeteren: Hagenaar, die in zijn jonge jaren met mannen als Ton van Bergeyk, nu gitarist / banjoïst bij de Dutch Swing College Band, geboeid werden door o.a. de fingerpicking style, zoals die in de jaren dertig door gitaristen als Teddy Bunn en Eddie Lang beoefend werd; daarbij voegend de fascinatie voor de ragtime, de rootsmuziek uit de jaren twintig en dertig, Oscar Aleman niet te vergeten, de hawaiian muziek, de string- en jugbands uit de jaren dertig, de humor van Slim & Slam (Hij presenteerde jarenlang het populaire radioprogramma The Groove Juice Special), z'n fascinatie voor 78-toerenplaten en wasrollen en je weet zo ongeveer wat je van Frenk kan verwachten ..... Hij had zijn gitaar, mondharmonica en kazoo (al lag 't ie in de zwarte tas in de kleedkamer) meegebracht en zorgde voor commentaar en zang.
 
Tom Stuip (foto: Hans Koert)

Evert Willemstein)
(foto: Hans Koert)
Tom Stuip, geboren in Rotterdam, november 1944, begonnen als 11-jarige op een oude banjo, die van zijn opa geweest was. Hij wist zich, met slechts drie akkoorden in de vingers, lange tijd in diverse groepen staande te houden, maar toen het allemaal wat serieuzer werd, wierp hij zich op de akkoordenschema’s en ging hij zich bekwamen op de plectrumbanjo en verruimde zijn blik door blue grass, folk, vroege jazz, ragtime,  klezmer en calypso’s te spelen. Hij speelt in verschillende bands, zoals The Jazz-O-Matic Four, Dreamland Orchestra (eind van de middag zouden ze het minifestivalletje afsluiten),  Aces Of SyncopationJoseph Lam Jazz Band en Delirium Tremolo. Tom is banjoïst, bespeelt de National Resonator Plectrumgitaar, die hij met een bottle neck bespeelt en bleek ook te kunnen zingen.

Rens van der Zalm, die al jaren vaste begeleider van Youp van 't Hek en Frank Boeien is, bespeelde de mandoline en de viool en Evert Willemstein op bas completeerden Crooks.

Rens van der Zalm
(foto: Hans Koert)
De groep opende met de standard Puttin’ On The Ritz, dat iedereen kent dankzij Harry Richman, die er met het Earl Burtnett Los Angeles Biltmore Hotel Orchestra begin jaren dertig op film een hit van maakte en later opnieuw in de groep geperst door tientallen musici: van Clark Gable tot Fred Astaire, Ella Fitzgerald en Gene Wilder Toen The Crooks het in 1982 op hun eerste lp Million Dollar Band vastlegde, kwam het nummer ook bij toeval in de vaderlandse Top Veertig  terecht, dankzij de nu vooral in Duitsland en Amerika actieve Nederlandse-Indonesische zanger Taco (Ockerse)- 't Kan verkeren ...  Een nummer als Brother Can You Spare a Dime overigens, dat The Crooks daarna vertolkten, heeft uiteraard ook alle potentie om een hit te worden ……..  gezien de actualiteit van het onderwerp.

Tom Stuip (foto: Hans Koert)


The Crooks werd eind jaren zeventig opgericht als The Voiceless Frenk’s Crazy Crooks and Cranks en tekende voor een viertal albums, nu alle collector’s items: Crooks (1979) – Million Dollar Band (1983) – Jig-Walk (1987) en Live in Novosibirsk ( 1987). De groep  speelt hoofdzakelijk rootsmuziek, de muziek zoals die door stringbands uit de jaren dertig, maar ook uit de jaren vijftig, zoals door de Six & Seven-Eights String Band of New Orleans gespeeld werden, een groep rond bassist Frank “Red” Mackie die velen wellicht niet meer kennen ………..


Tom Stuip en Frank van Meeteren (foto: Hans Koert)

We worden vaak vergeleken met de muziek van cartoonist, platenverzamelaar en banjoïst R(obert) Crumb, vertelde Tom ooit in Doctor Jazz, die met zijn Cheap Suit Serenaders volle zalen trok. Vandaag de dag zijn er bijvoorbeeld de Franse groep Les Primitifs du Futur rond gitarist Dominique Cravic, waar onze eigen Fay Lovsky zo af en toe de zaag hanteert of de Japanse groep The Sweet Hollywaians, de ontdekking van 2010: muziek waard om eens naar op zoek te gaan! Rootsmuziek dus …..   de muziek, die populair was tijdens de eerste decennia van de Twintigste Eeuw in het zuiden van de VS en het Caraïbisch gebied, zoals de blues, de Western Swingmuziek, “novelty songs”, calypso’s, muziek afkomstig uit de zgn. "medicine shows”, ragtimes, cajun en nummers, die de crisis kunnen doorstaan als Brother Can You Spare a Dime ………. Een breed spectrum dus ….. Zo vormden ze tijdens hun optreden in Wageningen onder hun handen historisch vaak mechanisch statisch klinkende ragtimes en novelty songs als The Sensation Rag en My Creole Belle ( ….I loved her well …. My darin' baby … My Creole Belle), waarin Tom Stuip liet horen ook te kunnen zingen, om, tot  “levende” dynamisch klinkende, swingende muziek, uit een tijd toen het begrip swing nog gedefinieerd moest worden .............

The Crooks ( v.l.n.r.: Tom Stuip, Evert Willemstein, Frenk van Meeteren en Rens van der Zalm) ( foto: Hans Koert)

De Crooks bleven zo’n tien jaar bij elkaar en dus werd er hier op het podium van Het Hof van Wageningen geschiedenis geschreven, want de groep had in deze samenstelling al zeker tien jaar niet samen gepeeld. We willen graag weer vaker optreden met deze groep, vertrouwde Tom me toe en dat hoeft, gezien het enthousiasme van het aandachtig luisterend publiek en de gemakkelijk in het oorliggende muziek, geen probleem te zijn. Ik zag al een aantal scouts, op zoek naar "jong" talent in de zaal ....  The Crooks: Een mooie opener van een verder spectaculair concertprogramma, ter ere van de vijftigste verjaardag van Doctor Jazz.

Op naar de 100ste Doctor Jazz Dag, volgend najaar.

Hans Koert
keepswinging@live.nl
Volg de Keep (it) Swinging blog op Facebook ( Keep it Swinging) of Twitter (#keepitswinging) en vraag de gratis nieuwsbrief

Het tijdschrift voor Classic Jazz & More, Doctor Jazz Magazine, bestaat 50 jaar en dat is niet ongemerkt voorbij gegaan. Twee jubileum Doctor Jazz dagen, twee bijzondere dubbelcd uitgaven ( Dinnertime for Hungry Collectors en Jazz at the Kurhaus) en een keur aan orkesten, die optraden. Oud hoofd-redacteur en jaren het gezicht van het Doctor Jazz Magazine, Herman Openneer werd geëerd. The Crooks, decennia geleden al eens te gast op één van de Doctor Jazz Reunies, beet op zaterdag 19 oktoberg 2013 in Wageningen het spits af tijdens de optredens op de tweede jubileumdag.


 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions